Η κατάπαυση του θανατικού αποδόθηκε από τον απλό λαό σε θαυματουργή επέμβαση του Αγίου και την ημερα εκείνη λιτανεύτηκε το ιερό λείψανο εκτός του ναού. Οι Σύνδικοι της Κοινότητας συγκέντρωσαν πέντε χιλιάδες δουκάτα για εξωραϊσμό του ναού και με αίτησή τους προκάλεσαν το υπό χρονολογία 21 Ιούνη 1630 θέσπισμα της Ενετικής Διοίκησης για τη λιτάνευση του σκηνώματος του Αγίου "ίνα κατ΄έτος και επί παντός τελήται η λιτανεία πανδήμως".
Έτσι, η Λιτανεία των Βαΐων επαναλαμβάνεται χωρίς διακοπή πάνω από τρισήμισυ αιώνες, πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη διαδρομή από όλες τις άλλες (παράλληλα με την πορεία των Ενετικών τειχών).
Από την «Εφημερίδα των Ειδήσεων» της 13ης Απρίλη 1911 αντιγράφουμε την σχετική περιγραφή της εποχής:
Μετά πολλής λαμπρότητος και μεγαλοπρεπείας ετελέσθη και εφέτος η λιτανεία των Βαΐων, την οποίαν ελάμπρυνεν και η εκ της παρουσίας των Σεπτών μας ξένων κίνησης εκ των πλοίων και των πληρωμάτων αυτών.
Πλήθη πιστών εθεώντο την λιτανείαν του Αγίου και προστάτην της Νήσου Σπυρίδων εις ηνεφέτος παρήσαν εν σώματι εκτός των στρατιωτικών σωμάτων των αρχών και του κλήρου και οι μαθηταί του Β Γυμνασίου μετα της σημαίας των και οι μαθηταί του Εκπαιδευτηρίου «Καποδίστριας».