ΜΙΑ ΠΕΡΑΤΖΑΔΑ ΕΚΑΜΑ ΤΙ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΑΓΡΟΙΠΝΙΑ ΔΥΓΙΟ ΗΩΡΕΣ ΤΣΙ ΝΥΧΤΟΣ ΑΡΕΝΤΕΒΑ ΣΤΗΝ ΠΙΝΙΑ ΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΕΠΗΡΑ ΤΟ ΔΡΟΜΙ, ΚΑΝΤΟΥΝΙΑ, ΚΑΝΙΖΕΛΕΣ ΣΤ' ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΑΡΕΒΑΡΑ Κ' ΑΠΟΚΕΙΑ ΤΣΟΥ ΜΠΑΞΕΔΕΣ ΣΤΗ ΣΚΑΛΙΝΑΔΑ ΕΦΤΑΚΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΜΟΥΡΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΜΠΙΕΛΟ ΕΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΑΔΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΕΜΑΣΤΗ, ΤΣΙ ΜΑΡΜΑΡΟΚΟΛΩΝΕΣ ΚΙ ΥΣΤΕΡΗΣ ΟΞΩ ΑΠΟ Τ' ΑΓΙΟΥ ΣΤΟΥ ΜΑΝΤΖΑΡΟΥ ΤΣΙ ΝΟΤΕΣ
«Σαν πεθάνω εδώ θάρθω με τα μύρια
φαντάσματα, άϋπνα μέσα σε άϋλα γνέφια
ή σε ασημοβολής μαϊκά συντέφια
τάγια της νύχτας να χαρώ μυστήρια
Να ιδώ των ξωτικών τα πανηγύρια,
των τελωνιών τα θεότρελλα κέφια,
του νεραϊδοχορού ν’ακούσω ντέφια
και Σειρήνων τραγούδια ή μαρτύρια.
Κι άμα στ’αστερινά τους χρυσαμάξια
οι άγγελοι φύγουν και ο ήλιος φέξη πίσω
ύμνο στην τετραγάλανη μονάξια,
πουλί τ’αγριου γιαλού, θα κελαϊδήσω.
Τεχνίτρα η πικροθάλασσα παράξια
της λαλησιάς μου θα βαστάη το ίσο»
Λ. Μαβίλης
