νιοράντηδες λοιμοκοντόροι

Τσου καρτ' ντε λάκουες εψές εγίνηκε μπαρούφα

για ένα καρτεζί κρασί και μία ξέστα λάδι

μια χαρτουλίνα λάχανα μια ρέγκα με τ' αλάτι

μπιχτίκανε οι νιοράντηδες στα χέρια σα κοκόρια

εκείνα τα ζορκόλαιμικα τα κολοπμοτηρέλια

κι απάνου ορέ στο χόλεμα τσακίστηκε η ξέστα

τα πάντα όλα γιομίσανε βίσαλα και λάδιατά

και τέλος ξαγλυστρήσανε και πέσανε τ' ανάσκελα....

Καλώς όρισες Επτανήσιε!

«Σαν πεθάνω εδώ θάρθω με τα μύρια φαντάσματα, άϋπνα μέσα σε άϋλα γνέφια ή σε ασημοβολής μαϊκά συντέφια τάγια της νύχτας να χαρώ μυστήρια Να ιδώ των ξωτικών τα πανηγύρια, των τελωνιών τα θεότρελλα κέφια, του νεραϊδοχορού ν’ακούσω ντέφια και Σειρήνων τραγούδια ή μαρτύρια. Κι άμα στ’αστερινά τους χρυσαμάξια οι άγγελοι φύγουν και ο ήλιος φέξη πίσω ύμνο στην τετραγάλανη μονάξια, πουλί τ’αγριου γιαλού, θα κελαϊδήσω. Τεχνίτρα η πικροθάλασσα παράξια της λαλησιάς μου θα βαστάη το ίσο» Λ. Μαβίλης

Navigation Menu