ΑΤΣΙΝΤΕΤΕ

Στο μπότζο ψες εστεκόμουνα και έγλεπα στο φόρο

ήτουνε η Ντόντο μας μ' ενα λιμοκοντόρο

όλο επαρδαλίζανε τσι κράτουνε το ξερό τσις

τσι άσκωσε και τα σκουτιά και φάνηκε ο αφαλός τσις

αυτή ορές εφούγιαξε απ' τσι πολλές φουμάδες

εούτος εστραβοστόμησε κ' έκοβε παρατζάδες

εβγήκανε κι οι σύντολοι κ' εκοιτάανε από τσι φανέστρες

να δούνε πότε θα γενεί το γκράντε "ατσιντέντε"....

Καλώς όρισες Επτανήσιε!

«Σαν πεθάνω εδώ θάρθω με τα μύρια φαντάσματα, άϋπνα μέσα σε άϋλα γνέφια ή σε ασημοβολής μαϊκά συντέφια τάγια της νύχτας να χαρώ μυστήρια Να ιδώ των ξωτικών τα πανηγύρια, των τελωνιών τα θεότρελλα κέφια, του νεραϊδοχορού ν’ακούσω ντέφια και Σειρήνων τραγούδια ή μαρτύρια. Κι άμα στ’αστερινά τους χρυσαμάξια οι άγγελοι φύγουν και ο ήλιος φέξη πίσω ύμνο στην τετραγάλανη μονάξια, πουλί τ’αγριου γιαλού, θα κελαϊδήσω. Τεχνίτρα η πικροθάλασσα παράξια της λαλησιάς μου θα βαστάη το ίσο» Λ. Μαβίλης

Navigation Menu