Περιφέρεια Ιονίων Νήσων του κ.Πετσάλη Ιωάννη

                                                                     γράφει ο Πετσάλης Ιωάννης

                                                                                               Αγαπητοί Φίλοι

Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο μια και ουσιαστικά ξαναβρισκόμαστε όλοι οι Επτανήσιοι κάτω από μια δική μας οντότητα, σαν, για ακόμη μια φορά «πολιτεία». Πάντα κάποιον είχαμε από πάνω μας. Είτε αυτός ήταν Βενετσιάνος, είτε Γάλλος, είτε Ρώσος, είτε Άγγλος. Το πνευματικό επίπεδο ενός κατακτημένου λαού εξαρτάται από το επίπεδο του κατακτητή. Είχαμε την τύχη να μην πατήσει στα χώματά μας ο Τούρκος. Πρέπει να παραδεχθούμε, ότι, κάθε μια από τις δυνάμεις  που εξουσίαζαν  αυτά τα νησιά,  σαν κραταιές δυνάμεις που ήταν, άφησαν αξιολογότατα έργα υποδομών και αρχιτεκτονικής, τα οποία εμείς σήμερα τα ζούμε, τα αισθανόμαστε  στην καθημερινότητα μας και είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτά. Πρέπει οι σημερινοί Επτανήσιοι να μάθουμε να τ’ 

αγαπάμε  να τα σεβόμαστε  και να τα προστατεύουμε. Πολλά τα βλέπουμε  περιπλανώμενοι στις  παλιές καρτ-ποστάλ και τις φωτογραφίες , μαθαίνοντας παράλληλα και την ιστορία για κάθε ένα από αυτά.

 Μας έλειπε όμως η ελευθερία μας. 

Τώρα είμαστε μια  "ανεξάρτητη" Περιφέρεια της Ελληνικής Επικράτειας. Με  την σκέψη λοιπόν αυτή, έρχομαι να θυμίσω σε όλους μας, ότι πρέπει να βρούμε τους κοινούς μας στόχους και εκείνα που μας ενώνουν για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε δύναμη και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει. Ποια είναι όμως τα θεμέλια που μπορούμε να στηριχθούμε για να νιώσουμε αδέλφια; Είναι ο πολιτισμός μας, η κοινή μας ιστορική διαδρομή και τα αποτελέσματα αυτών. Είχαμε την μεγάλη ατυχία ο εγκέλαδος να καταστρέψει μερικές από τις πόλεις μας που ήταν η κάθε μια,  ένα διαμάντι αρχιτεκτονικής ομορφιάς. Όμως η ψυχή και η ιστορία δεν καταστρέφεται με κανένα φυσικό εμπόδιο. Ο πολιτισμός είναι η βάση μας. Καλά θα κάνει το Περιφερειακό Συμβούλιο που θα αναδειχθεί, να έχει σαν πρώτο στόχο να αναπτύξει τις σχέσεις μεταξύ των νησιών στηριζόμενο στον  κοινό μας πολιτισμό και την κοινή μας Ιστορία. Με πρεσβείες πηγαίναμε στον Δόγη και πετυχαίναμε πολλά. Με πρεσβείες θα πηγαίνουμε και στην Αθήνα για να διεκδικούμε και να πετύχουμε πολλά. Οι Ριζοσπάστες βουλευτές μας έκαναν έναν “ξεχασμένο” από την άλλη Ελλάδα αγώνα, για την Ένωση με την πραγματική μας πατρίδα.

Ριζοσπάστες βουλευτές της Ιόνιας Βουλής: 1) Γ. Λιβαδάς(κεφαλλονια), 2) Στ. Πυλαρινός, 3) Τυπάλδος - Δοτοράτος 4) Ι. Μομφεράτος, 5) Η. Ζερβός - Ιακωβάτος, 6) Ν. Δομενεγίτης, 7) Γ. Τυπάλδος - Ιακωβάτος, 8) Α. Καρούσος, 9) Τ. Παϊζης, 10) Φρ. Δομενεγίτης

Ο Ριζοσπάστης βουλευτής Ιωάννης Δετοράτος-Τυπάλδος, σε μια ενθουσιώδη Βουλή, προτείνει το ψήφισμα για την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Το ψήφισμα έλεγε: ‘’Επειδή η Ανεξαρτησία, η Κυριαρχία και η Εθνικότης εκάστου λαού είναι δικαιώματα φυσικά και απαράγραπτα διακηρύττει ότι η ομόθυμος, στερεά και αμετάτρεπτος θέληση του Επτανησιακού λαού, είναι η ανάκτηση της ανεξαρτησίας τους και η ένωση αυτού με το λοιπό Έθνος του, την απελευθερωμένη Ελλάδα’’.

Το Ψήφισμα υπογράφουν:

ΗΛΙΑΣ ΖΕΡΒΟΣ IAKΩΒΑΤΟΣ(ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ)
ΙΩΣΗΦ ΜΟΜΦΕΡΑΤΟΣ(ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ)
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΑΔΑΣ(ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΥΠΑΛΔΟΣ - ΙΑΚΩΒΑΤΟΣ(ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΥΠΑΛΔΟΣ - ΔΟΤΟΡΑΤΟΣ(ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ)
ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ(ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΔΟΜΕΝΕΓΙΝΗΣ(ΖΑΚΥΝΘΟΣ)
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΠΑΙΖΗΣ(ΙΘΑΚΗ)
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΔΕΣΥΛΑΣ(ΖΑΚΥΝΘΟΣ)
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΠΟΦΑΝΤΗΣ(ΚΕΡΚΥΡΑ)

«οι Επτανήσιοι έφεραν μαζί τους στην ελλαδική κοινωνία μια πνευματική παράδοση, που εκφράζεται με ονόματα όπως ο Σπ. Ζαμπέλιος(Λευκάδα), ο Πέτρος Βράϊλας Αρμένης(Κέρκυρα), ο Παύλος Καλλιγάς(Κεφαλονιά) και άλλοι. Έφεραν επίσης μια λαμπρή και επιβλητική ποιητική κληρονομιά (με κορυφαίο όνομα αυτό του Διονυσίου Σολωμού) και ώριμο το αίτημα για αναγνώριση της δημοτικής γλώσσας ως μέσου σκέψης και έκφρασης των Νεοελλήνων.»( ΕΣΠΕΡΙΔΑ 20/5/2010)

Οι Επτανήσιοι και λοιποί Έλληνες πλέον, όλοι μαζί.

 Πρέπει και μάλλον είναι υποχρέωσή μας, να θυμίσουμε και πάλι τι προσέφεραν οι Επτανήσιοι στην αναγέννηση του Νεοελληνικού Κράτους. Οι μεγάλοι άνδρες που αναδείχθηκαν από τα σπλάχνα μας  και οι ιστορικές στιγμές που ζήσαμε, πρέπει να διδαχθούν στα σχολεία της Επτανήσου. Ξέρουμε ότι υπήρξαν και μεταξύ μας διαφορές, αλλά πέστε μου σε ποια οικογένεια δεν υπάρχουν διαφορές; Το θέμα είναι να ξεπερνιούνται από το κοινό πολιτιστικό και ιστορικό αίμα που κυκλοφορεί στις φλέβες μας. Εάν τέτοιες σκέψεις επικρατήσουν, πιστεύω ότι τα νησιά μας θα δουν καλύτερες  μέρες.

Με εκτίμηση

Ιωάννης  Πετσάλης